Recensie Zolang ik jou heb: Een indrukwekkende roman!

Er zijn van die boeken waarvan je weet dat je deze moet lezen zodra je de achterflap hebt gezien. Zolang ik jou heb was er zo een. Ook de aankondiging dat het intenser zou zijn dan Een keukenmeidenroman intrigeerde mij helemaal, want dat is een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen over de rassenscheiding in Amerika.

Weggelopen van huis

Het verhaal speelt in de zomer van 1963 en wordt verteld door de 9-jarige Starla, die je direct voor zich inneemt door haar pittige en ontwapenende vertelwijze. Ze is eigenwijs en snel verontwaardigd, vooral bij onrecht, waarna ze meestal impulsief reageert en daardoor snel in moeilijkheden komt. Na de zoveelste aanvaring met haar strenge omi, bij wie ze woont omdat haar vader op een booreiland werkt en haar moeder haar sinds haar derde jaar heeft verlaten om in Nashville een zangcarrière te beginnen, besluit Starla weg te lopen en naar haar moeder te gaan.

Een blanke baby

Ze heeft uiteraard geen idee hoe groot de afstand tussen haar woonplaats in Mississippi en Nashville is. Ze krijgt een lift aangeboden van Eula, een donkere vrouw die in haar eentje op weg blijkt te zijn met een blanke baby. Wat is er aan de hand? Is deze baby ontvoerd of juist een vondeling, zoals Eula beweert? Dit is het begin van een reis die het leven van Starla voorgoed zal veranderen.

Een ijsbeer tussen de bruine beren

Vanaf dat moment is het boek bijna niet meer weg te leggen en kom je als lezer in een achtbaan van gebeurtenissen en tenenkrommende situaties terecht. Ik zat me regelmatig plaatsvervangend te schamen voor de discriminerende situaties waarin Eula en Starla verzeild raken.

De roman geeft een uitstekend beeld van de rassenscheiding in die tijd, en als Starla in een zogenaamde ‘zwarte’ wijk terecht komt, werkt het ook andersom.

Ze voelt zich dan een ijsbeer tussen de bruine beren, zoals ze het zelf zegt. Er groeit een warme vriendschap tussen het meisje en de vrouw, Starla is het naar liefde zoekende kind en Eula heeft liefde genoeg maar heeft die nooit kunnen geven op deze manier.

Diep geraakt

Uiteindelijk komen ze in Nashville terecht en vinden ze de moeder van Starla, maar dan blijkt alles toch heel anders te zijn dan ze zich had voorgesteld en is haar moeder niet zoals ze hoopte. Het boek heeft een mooie schrijfstijl en levendige karaktertekeningen, je gaat daadwerkelijk van de hoofdpersonen houden. Het verhaal heeft me diep geraakt. Humor en hartzeer liggen hier vlak naast elkaar en de uiteindelijke afloop van dit boek is realistisch en zeer bevredigend. Ik geef een dikverdiende 5 sterren aan deze indrukwekkende roman. Een absolute must-read!

Wineke van de Graaf, lid Reviewteam Mozaïek

Zolang ik jou heb van Susan Crandall is een historische roman die zich afspeelt in het Mississippi van de jaren zestig, en is zeer geschikt voor liefhebbers van Een keukenmeidenroman en Spaar de spotvogel. In de zomer van 1963 loopt de negenjarige Starla weg bij haar strenge oma in Mississippi. Ze wil naar Nashville, waar haar moeder naartoe is gegaan om een beroemd zangeres te worden, toen Starla nog maar drie jaar was. Op een eenzaam landweggetje krijgt het meisje een lift van Eula, een zwarte vrouw die in haar eentje onderweg is met een blanke baby. Tijdens de reis, die haar leven voorgoed zal veranderen, begint Starla te beseffen wat het werkelijk betekent om familie te hebben. Een coming-of-ageverhaal en tegelijk een schitterende vertelling over moed en vriendschap.